Прва жена од Македонија која го извела подвигот Еверестинг

Замислете свет во кој отчукувањата на срцето се синхронизираат со ритамот на стапките по стрмните патеки и каде што соништата се испреплетуваат со контурите на високите врвови. Во ова извонредно патување, зачекоруваме во извонредниот универзум на Сања Најдовски – графички дизајнер, сонувач по природа и храбар тркач кој поминува низ паралелните пејзажи на реалноста и имагинацијата.

Како што се впуштаме во оваа одисеја низ нескротливите терени на планинските предизвици, наративот се расплетува, откривајќи ги инспирациите, борбите и триумфите кои го обликуваат извонредното патување на Сања.

Од пулсот на планинскиот велосипедизам до неодоливата прегратка на планинското трчање, приказната на Сања ја опфаќа привлечноста на големите походи, каде секое искачување станува метафора за личен раст, а секое спуштање, лекција врежана на стрмната патека.

За почеток ја замоливме Сања да ни каже нешто за себе?

– Сања Најдовски од мали нозе во различни спортови, никогаш професионално, но здивот ми го земаа планините. Графички дизајнер во реалноста, инаку сонувач и трчач во некој паралелен универзум.

Како за првпат влеговте во светот на планинските предизвици и што ве мотивира да преземете такви тешки подвизи?

– Моето запознавање со планините беше најпрво преку планински велосипедизам, за подоцна низ годините да дознаам за планинското трчање од екипата на TREX. Неверојатно ми беше како луѓето преживуваат толку многу километри на планина со трчање, сè додека во 2016 година и јас самата не се пробав на КМТ Крали Марко Треилс на 31 км со 1850 елевација. Од тука започна сè. Секој ден пробував да сум подобра верзија од себе, поистрајна, со поголеми сонови, поголеми цели… Едноставно даваш сè од себе за да го извлечеш максимумот од тебе и да ги надминеш лимитите.

Предизвикот Еверестинг звучи неверојатно интензивно. Што ве инспирираше да го преземете овој конкретен предизвик и што научивте за себе во текот на процесот?

– Инспирацијата за конкретниот предизвик ја добив од Марјан Бонев, долгогодишен и успешен трчач. Тој го направи прв овој подвиг во 2019 година. Една година подоцна се обидов и јас, од љубопитност, дали ќе можам да издржам психички и физички да одам саати по една иста патека (Цветкова) 19 пати од средно до Врв на Водно. Завршив успешно. Но, со голема помош од екипата, TREX, другарите Елена и Александар, сестра ми и Филип и моето семејство. Замислените авантури е многу полесно и позабавно кога ги поминуваш со поддршката, најважното нешто од почетокот до крајот на процесот. Многу сум благодарна што има големи другари кои помагаат во изведба на сите лудости што ќе ви паднат на памет. Во секој процес учиш нови работи за себе и пробуваш да се надминеш себеси. Излегувањето победник во борбата со сам себе е непроценливо искуство.

Дали би можеле да раскажете за вашата рутина, за тренинзите и како ментално се подготвивте за таков тежок подвиг?

– Немам некоја посебна рутина, освен утринското кафе кое ми ја буди душата. Момент на постоење, тука и сега, а после тоа почнување со секојдневните задачи. Секој ден е различен и го планирам според обврските кои ги носи. Конкретни тренинзи или тренинг програма никогаш не сум имала. Должината на трчањето и елевацијата зависат од тоа како се чувствувам дента и колку време имам да одвојам за уживањето на планина. Менталната сила за ендјуранс спортовите е многу важна, но и таа се тренира. Чекор по чекор. Во моментите кога ти е тешко, кога си преморен, треба да запомниш дека не може вечно да дува, евентуално некогаш ќе престане. Издржи и избори се до крај, за да уживаш во моментот, во личната победа, во издржливоста за која не си бил ни свесен дека ја имаш. Насмевни се, и ова ќе заврши, а ти ќе бидеш побогат за уште едно искуство и лекција од планината.

Какви предизвици подготвувате за во иднина и како ја избирате вашата следна планина или цел?

– Најчесто авантурите не ги планирам многу време претходно, обично сè се случува набрзина, на пиво муабет. Во зависност од спремноста или неспремноста во моментот решавам дали ќе одам. Освен успешните обиди како Еверестингот и ултра трките, имам и доста неуспешни обиди од кои учам. На пример 2020 Македонска Западна Трансверзала со трчање, неуспешно. 2021 со другарката Анита пробавме Еверестинг со велосипед, неуспешно. Сигурно имам и други фејлови кои во моментов не ми доаѓаат на памет. Најважно е никогаш да не престанеме да си веруваме, да продолжиме да тренираме понапорно, да не се изгубиме во процесот и целта ќе биде остварена.

Дали има конкретни жени или спортисти кои ве инспирирале во вашето патување и како тие влијаеле на вашиот пристап кон планинското трчање?

– Сите оние силни луѓе кои со уживање ги постигнуваат своите цели се моја инспирација, секој оној кој ќе се надмине, кој ќе успее со насмевка. Особено во ендјуранс спортовите има многу жени змејови во наша близина, кои неизмерно ме инспирираат и ги поддржувам.

Како го балансирате интензитетот на овие предизвици со уживањето во процесот?

– Во процесот може да се ужива само ако после секоја авантура, предизвик или ултра трка на телото му се даде потребниот одмор за да се врати во нормала. Некогаш тоа се повеќе денови одмор од трчање/тренинзи, повеќе сон, повеќе храна, пренасочување на енергијата во почести дружби со друштвото,фамилијата и пријателите. Рамка за одмор не сум си поставила никогаш, најчесто го слушам телото што ми кажува, најидеално знае кога сум подготвена да се вратам на трчањето и планината.

И за крај каков совет имате за другите кои се стремат да најдат радост во  ваквите подвизи?

– Не сум баш компететна за совети, ама од моја гледна точка работата е луѓето да го прават она што ги исполнува, што им буди насмевка во утрата, кое ги прави среќни. Да се научат да ја гушкаат планината и да уживаат во неа, не секој сака да прави подвизи, ултра планински трки и резултати, едноставно нека научат да ја уживаат природата. Дишете среќа. Секогаш насмевка. А секој кој сака да се проба во планинското трчање слободно може да дојде на заеднички најчесто женски четврточни трчанки (иницијатава за зголемување на бројот на жените во овој спорт) да се дружиме, во друштво е полесно.

Додека ја завршуваме оваа одисеја низ врвовите и долините на авантурите на Сања, нејзините приказни тлеат како шепоти на планинскиот ветар – потсетник дека потрагата по радост и возбудата на авантурата се испреплетени. Во калеидоскопот на нејзините искуства, не наоѓаме само тркач, туку и раскажувач, кој слика наративи на платно од груби планински пејзажи.

А вие, драги наши читатели облечете ги чевлите, прегрнете го непознатото и дозволете ехото на стапките на Сања да ве инспирира да ги освоите врвовите што повикуваат и со предизвик и со другарство. Во царството на планинските предизвици, каде што соништата летаат, а издржливоста станува придружник, нека вашиот пат е возбудлив како патеките по кои Сања чекори.