Sign In

Блог

Последни вести
Чудотворна икона која ги исполнува желбите следниот ден: Манастирот Пресвета Богородица Пречиста – Kичевска

Чудотворна икона која ги исполнува желбите следниот ден: Манастирот Пресвета Богородица Пречиста – Kичевска

Манастирот Света Богородица Кичевска, сместен во живописниот пејзаж на Македонија, може да се пофали со богата историја и духовно значење што ги привлекува посетителите повеќе од еден век. Оваа безвременска традиција се развива секоја година на 21 септември, што се совпаѓа со празникот „Мала Богородица“. Она што ја прави оваа прослава навистина извонредна е непоколебливиот континуитет на традицијата, доказ за длабокото значење на манастирот.

Се верува дека ова свето место има моќ да привлече повеќе од 20.000 поклоници од Македонија и од различни делови на светот. Тоа е место каде што верата и почитта хармонично се спојуваат со мирната природна убавина на околината. Главната атракција во рамките на манастирот е чудотворната иконата, за која се верува дека датира од 18 век. Легендата вели дека молитвата со искрена посветеност на оваа икона има извонредна способност да ги исполни своите најдлабоки желби, па дури и да понуди утеха и исцелување за различни болести.

Но, она што навистина го разликува овој манастир не е само неговото историско и духовно значење, тоа е и нејзината легенда. Приказната за извонредната градба на манастирот Пресвета Богородица Кичевска. Според оваа трајна приказна, благочестивите жители на Кичево се стремеле да изградат манастир кој ќе им парира на големите архитектонски чуда во чест на Богородица. Местото избрано за овој потфат беше во околината на Кичево, блиску до местото на манастирот Света Грузија. Таму поставија скапоцена икона на светецот и си заминаа, но следниот ден иконата мистериозно исчезна. Првично се посомневале во кражба, но она што го откриле било многу поволшебно.

Иконата е пронајдена поставена во близина на извор, опкружена со блескав, огнен сјај во доцните вечерни часови. Овој извонреден настан, според легендата, се сметал за божествена волја на самата Света Богородица, која ја води локацијата на нејзиниот манастир. Она што ја прави оваа приказна уште поволшебна е тоа што манастирот е буквално изграден на вода.

Сместен на планината Врвој на надморска височина од 920 метри, патувањето до манастирот е авантура само по себе. Долг и кривулест асфалтен пат низ пејзажите кои влеваат стравопочит. Високите борови кои обезбедуваат освежувачки амбиент, додека соседната дабова шума слика етерична позадина. По должината на патеката, мирисот на мајчина душица продира во околината, подобрувајќи го сетилно искуство. Тоа е патување кое буди чувство на смиреност, како да зачекорувате во прегратката на нешто исконско.

Како што напредувате по патот, гледајќи ја панорамата на облаците горе, земјата долу и невидениот пејзаж кој потсетува на слика од ренесансата, расте очекувањето да бидете сведоци на монументалниот манастир. Одеднаш, среде чистиот планински воздух, низ гранките на дрвјата се појавува врата. Со секој чекор напред, оваа врата станува позначајна и конечно пристигнувате до масивен, двокрилен дрвен влез, сложено дизајниран да резонира со бујната шума што ја опкружува.

Откако ќе ја отворите вратата, ќе ве пречека глетка која може да ве остави без здив. Има многу да се види – високи конаци, огромната црква која се рангира меѓу најголемите во Македонија, двор украсен со зеленило, цвеќиња и освежувачка фонтана. Дворот, со љубов негувани од калуѓерки кои нашле духовна утеха овде, зрачи со смирувачка и хармонична атмосфера.

Она што додава дополнителен слој на шарм на ова духовно светилиште е присуството на мали, припитомени срни кои го направија манастирскиот комплекс свој дом. Нивното нежно присуство беспрекорно се спојува со спокојното опкружување, дополнително зголемувајќи ја сценската убавина на местото.

Историјата на манастирот Пресвета Богородица Кичевска е таписерија на издржливост и преродба. Традициите зборуваат за еден постар манастир, манастирот „Крнински“, кој се наоѓа на 500 метри под сегашниот. Овој историски бисер го добил името од селото Крнино, кое повеќе не постои, слично како и самиот Крнински манастир. Манастирот Пресвета Богородица влече корени од 14 век, но трипати се соочил со уништување.

Еден од најдраматичните настани во неговата историја се случил во 1515 година, кога заедно со Бигорскиот манастир бил срамнет со земја по наредба на султанот Селим, кој наредил да се уништат сите манастири. Меѓутоа, нескротливиот дух на манастирот издржа и тој брзо беше обновен од посветените монаси.

Во 16 век, кога манастирот добил сила и просперитет, наишол на немилосрдните напади на Арнаутите. 1558 година донела потресна епизода кога манастирот бил зафатен од пламен. Сепак, уште еднаш се издигна од пепелта, благодарение на добродушноста на султанот Сулејман, кој го надгледуваше неговото обновување во 1564 година.

Сагата за манастирот добила жесток пресврт во 1843 година, кога станал пепел, но отпорната црква, изградена од камен, го преживеала пеколот. Во извонреден подвиг на посветеност, игуменот Теодосиј, кој е погребан на северната страна од влезот на црквата, го иницираше уривањето на оштетената градба и на негово место ја подигна црквата што стои денес. Оваа импозантна камена градба, изградена во 1848 година со поддршка на луѓе од цела западна Македонија, го издржа тестот на времето и издржа безброј бури.

Една од карактеристичните карактеристики на денешната црква е нејзината архитектура. Конаците што ја опкружуваат црквата зрачат со автентичен македонски архитектонски шарм, набиен со карактеристичните дрвени елементи. Додека е зачуван анот од 18 век, следните конаци се направени за да се имитира автентичноста на нивното време. Претходно имало конаци на северната страна, но поради нивната влошена состојба, тие биле урнати во 1954 година, за потоа педантно да се реконструираат.

Самата црква е архитектонско чудо. Неговата структура и пркоси на конвенцијата, а нејзиниот уникатен дизајн овозможува да се издвојува од другите цркви. Имено, оваа црква е изградена над вода. За да се обезбеди неговата стабилност, градителите ја искористија издржливата сила на дрвото од цреша, дрво познато по својата издржливост во вода. И покрај нејзината изградба пред повеќе од 150 години, црквата остана непропустлива на елементите, стоејќи решителна и непопустлива. Се одликува со единствена купола и импозантни камени ѕидови, зајакнати со варовник во делот на апсидата, давајќи му извонредна робусност.

Додека влегувате во црквата, ќе ве изненади нејзината неверојатна просторност. За разлика од повеќето цркви со куполи поддржани од четири столба, оваа црква користи уникатен архитектонски дизајн со една масивна купола поддржана од носечки ѕидови. Овој пристап, кој најчесто не се гледа во православните цркви, е просторно ремек-дело. Тоа осигурува дека секој обожавател, без разлика каде стои, може да се потопи во духовното искуство.

Но, не е само архитектурата што ја прави оваа црква исклучителна, уметноста е таа што ја краси нејзината внатрешност. Реномираните македонски зографи, Дичо Зограф и неговиот син Аврам, добија задача да ја насликаат внатрешноста на црквата, влевајќи ја со неспоредлива визуелна убавина. Во 1852 година, Дичо Зограф го насликал олтарниот простор, додека неговиот син Аврам го продолжил ова наследство три децении подоцна, работејќи на куполата и различните делови од наосот. Внатре во црквата, величествениот иконостас е богатство со огромна вредност, како и црковните книги, вклучувајќи четири евангелија од 14 век и псалтир од 15 век.

Она што ја прави оваа црква уште поисклучителна е тоа што е поделена на две различни области. Едниот служи како христијански храм-црква, додека другиот обезбедува свет простор за нехристијаните и некрстените. Кристалните лустери кои висат од таванот, заедно со извонредно изработените икони, ги плени сите што влегуваат. Имено, во црквата се наоѓа извор со света вода, посветен на Пресвета Богородица. Овде луѓето доаѓаат барајќи спас, лекови за разни болести и исполнување на нивните најдлабоки желби.

Во суштина, манастирот Света Богородица Кичевска е таписерија на верата, издржливоста, архитектонските чуда и уметничките богатства. Тоа е место каде што легендата и историјата се испреплетуваат, привлекувајќи ги посетителите во својата длабока прегратка – доказ за трајната привлечност на ова извонредно духовно светилиште.

Чудотворната икона

Внатре во црквата тече извонреден извор кој принесува осветена вода посветена на Пресвета Богородица. Луѓето доаѓаат овде барајќи спас и утеха. Над овој свет извор, како светилник на верата стои икона на Пресвета Богородица од 18 век, која го лулка малиот Исус во нејзините раце. Оваа икона е посебна по тоа што ги прикажува рацете на Богородица изработени од сребро, што е посебна карактеристика. Нашироко се верува дека вртењето кон неа со непоколеблива молитва и искрена вера може да ги исполни нечии најдлабоки желби и да обезбеди исцелување за разни болести. Побожните често се обраќаат кон оваа икона за да бараат благослов за работи како што се плодноста, љубовта, здравјето, мирот и покајанието.

Ова место и оваа икона не се познати само во Македонија, туку и ширум светот, привлекувајќи бројни аџии и верници кои доаѓаат да се молат пред неа. Манастирот, заедно со верниците кои ја поддржуваат неговата мисија, вредно ја чува оваа негувана икона.

Надвор од неговото духовно значење, манастирот одигра витална улога како културен и образовен центар. Во текот на својата историја, тој негуваше заеднички монашки живот и служеше како место на првото ќелијно училиште во регионот. Покрај религиозните активности, манастирот ги хранел и националните елементи преку изразување на песни, ора и литература. Истакнати личности во македонската култура, како Кирил Пејчиновиќ, Јоаким Крчовски и Козма Пречистенски, оставија свој белег во овие свети ѕидини.

Интересна историска забелешка е дека во 1924 година, Доситеј, првиот македонски архиепископ на возобновената античка Охридска архиепископија, дал монашки завети токму во овој манастир. Ова духовно светилиште, со своето длабоко вкоренето наследство, продолжува да инспирира вера, култура и заедница во срцата на сите кои ќе се сретнат со нејзината безвременска благодат.